Borislav Stanković

NEČISTA KRV

O PISCU:

B. Stanković (1876. -1927. ) rođen je u Vranju, u siromašnoj zanatlijskoj

porodici. Školovao se u Vranju I Nišu, a završio je pravni fakultet u
Beogradu. Zbog raznih neprilika u koje je zapadao, gotovo stalno je bio u
sukobu sa Beogradskom čaršijom I ćitinskim moralom. Borislav Stanković
bio je plodan pisac. Njegova najpoznatija djela su pripovijetke: Iz starog
jevanđela, stari dani, Božiji ljudi, Pokojnikova žena; romani: Nečista krv,
Gazda Mladen I Pevci (koje nije završio); I drame: Koštana, Tašana I
Jovče, te memoari: Pod okupacijom. Književni rad započeo je u vrijeme
kada se u srpskoj književnosti vršio nagli zaokret prema Evropi. Kao I
mnogi njegovi vršnjaci I B. Stanković je boravio u Parizu, ali taj boravak
nije imao nikakva odjeka u njegovom književnom stvaralaštvu.

KRITIKE:

Stanković je davao tregične sudbine ljudi I žena u jednom minulom

vremenu, u jednom društvu koje se gasilo I osipalo pred njegovim očima,
ali ogorčen nakaznim ćiftinskim moralom građanske klase u nastupanju,
zbog koga je I sam u životu patio, on nije uspio da patrijarhalnom svijetu
suprostavi neki drugi, svijetliji, čovječniji, bolji. Centar njegovih
preokupacija je gotovo uvijek tragika ličnosti u okvirima kojima je vezana
lićna sreća. Ljubav kao jedno od najsadržajnijih I najkompleksnijih
ljudskih osjećanja, je najčešći I gotovo jedini njegov motiv; a sve ostalo
je samo okvir, pozadina, tlo na kome se dešavaju krupne I bolne ljudske
tragedije. Njegovo djelo je prožeto ljubavlju prema čovjeku. Svi njegovi
ženski likovi nesrećni su I tragični na isti način, presjećeni I zgužvani
životom koji se uprkos njihovim skrivenim snovima, razvijao po volji neke
jače sile, nekog surovijeg I neumitijeg morala patrijarhalne zajednice.
Sav taj moral nalazi se pod još većom tiranijom, pod mišljenjem čaršije I
šta će svijet reći. U djelu Borislava Stankovića čovjek je izložen ne samo
sukobu sa okolinom, već I sukobu sa samim sobom, sa svojim nagonima,
potvrđujući često svoju ljudskost u više ili manje prigušenoj ljubavnoj
žudnji. Sve njegove ličnosti opterećene su zahtjevima “krvi”, silnim
neodoljivim zahtjevima koji ostajući nezadovoljni donose nesreće I
prouzrokuju tragedije.
TEMA:

Tema ovog djela je težak život Sofke, koji je u početku bio raskošan I
ugodan, da bi se poslije očeve propasti završio tragično I bolno za njih.

IDEJA:

Ideja ovog djela je žalosna sudbina onemogućenih ljudi, koji uprkos

svojim silnim žudnjama popuste pred zakonima patrijarhalnog morala
zadovoljavajuci obaveze koje je to društvo postavilo. Oni postaju robne
žrtve koji su za cijeli život okrivljeni I lišeni vlastitih radosti.

Uzeto sa “Lektirice Network”-a

url : http://www.lektire.net/
e-mail : info@lektire.net